Marion over sociaal makelaar Nathalie van MeerWaarde:
“Haar steuntje in de rug gaf mij weer lucht”
De huisarts had het al een paar keer voorgesteld: praat eens met iemand. De reactie van Marion (66) uit Hoofddorp was steeds dezelfde: Ik ben toch niet gek?! Tot augustus vorig jaar. “Ik wist niet meer hoe ik verder moest. ‘Wat hij ook voorstelt, ik pak alles aan’, was mijn enige gedachte.” Een maand later maakte ze kennis met sociaal makelaar Nathalie Beltman van MeerWaarde. Die gaf haar net dat steuntje waardoor ze weer ‘lucht’ voelt. MeerWaarde werkt samen met huisartsen in de aanpak 'Welzijn op Recept'.
Marion is ruim veertig jaar getrouwd met haar Spaanse man. Hun 30-jarige zoon woont nog gezellig thuis. Ze is gelukkig als ze haar eigen dingetjes doet: achter de computer, lekker lezen of breien. Sociale activiteiten had ze genoeg; samen fietstochten in de omgeving maken, coachen bij de voetbalclub, barbecues organiseren voor familie en vrienden en luisteren naar hardrock in de kroeg. “Drie jaar geleden kreeg mijn man een herseninfarct. Sociaal en lichamelijk raakte hij enorm beperkt.” Het is niet de oorzaak van Marions eenzame gevoel, maar wel de druppel die de emmer deed overlopen.
‘Zo kan het niet verder!’
“Ik kon bij iedereen mijn verhaal kwijt, maar dat wilde ik niet. Jaren na het overlijden van mijn moeder praatte mijn vader altijd over haar. Ik zag hoe mensen hem gingen ontwijken. Dat wilde ik niet.” Marion was er altijd voor iedereen, zo was ze opgevoed, maar voor haar was geen ruimte. Na drie jaar zat ze, ongemerkt, in een situatie waar ze niet blij van werd. “Toen ik op een website over zelfmoord veel herkenbare dingen las, wist ik: zo wil ik niet verder. Ze maakte een afspraak met de huisarts en het balletje ging rollen.
Marion en sociaal makelaar Nathalie in het wijkcentrum. Fotografie: Martine Goulmy.
Sociaal makelaar bij MeerWaarde
Nathalie Beltman is sociaal makelaar bij MeerWaarde. Eind september ontving ze een berichtje van de praktijkondersteuner huisarts (POH). “Zij vroeg of ik contact kon opnemen met Marion. Zo’n gesprek ga ik het liefst blanco in. Natuurlijk is het verleden belangrijk, maar mensen komen naar mij omdat ze vooruit willen. Dáár wil ik aandacht aan besteden!” Marion knikt en vult aan. “Onze afspraak stond gepland, maar een paar dagen daarvoor ontmoetten we elkaar bij toeval. Er was een burendag georganiseerd en ik wilde daar naartoe. Als ik in mijn eigen wereld en verdriet blijf hangen, verandert er niks. Dus, hup! Ondanks dat ik de nacht ervoor niet sliep en maar bleef malen.”
Niks moet
Het moment dat Marion en Nathalie elkaar de hand schudden, werd duidelijk dat ze elkaar later die week officieel zouden ontmoeten. Het ijs was meteen gebroken. “Nathalie is open en niet pusherig. Ze geeft mensen de ruimte.” Als sociaal makelaar ziet Nathalie in de praktijk steeds weer dat eenzame gevoelens niet te plakken zijn op één type mens. “Marion is een krachtig persoon en zegt het gewoon als ze iets niet wil. Mijn aanpak is simpel. Ik ga het gesprek aan. Ieder mens heeft wel iets te vertellen wat hem of haar bezighoudt. Ik pik datgene eruit waar ik een kans in zie. Vaak kijken mensen mij verbaasd aan: goh, daar heb ik zelf nooit aan gedacht!”
Sociaal makelaar Nathalie Beltman. Fotografie: Martine Goulmy.
Activiteit doen die past
Nathalie nam Marion mee naar wijkcentrum ’t Kattegat waar bewoners elkaar ontmoeten en activiteiten ondernemen. Inmiddels is Marion daar wekelijks twee uurtjes creatief bezig. “Het voelt fijn dat thuis even ‘weg’ is, maar ik ben nog zoekende. Andere activiteiten waar ik met Nathalie ging kijken, pasten minder bij mij. Dat zeg ik ook eerlijk.” Nathalie vult aan. “Dat wil ik ook, mensen moeten niks! Ik ben er om te helpen. Zo gaf Marion aan dat ze graag meedoet aan een brei-project, maar het liefst voor mensen in de buurt. Hoe leuk is het als uit dit idee een nieuwe activiteit ontstaat zoals breien voor de Voedselbank?!”
In dat nekvel!
Marion is er naar eigen zeggen ‘nog niet’, maar kijkt uit naar de vrijdagochtenden. Ze merkt dat ze meer zin heeft om andere dingen te doen. “Mijn advies, als je iets herkent in mijn verhaal: pak jezelf in je nekvel. Dat klinkt makkelijk, maar is echt moeilijk. Toch denk ik oprecht dat iedereen dit kan. De opluchting die ik voelde nadat ik over de drempel was gestapt, deed mij echt goed. In het ergste geval gebeurt er niks. De kans is groter dat er wél iets leuks uitkomt!”
nieuws 28 januari 2020
