Laat kwetsbaren niet de rekening betalen van begrotingstekorten
Blog
Politici en bestuurders die met ethische kwesties worstelen. Dagelijks horen we er wel over. Zo is het Kabinet gevallen naar aanleiding van de - voor veel ouders onmenselijke - toeslagenaffaire. Of denk aan de verschillende, vaak tegengestelde, grote belangen die in deze coronacrisis voortdurend tegen elkaar afgewogen moeten worden.
Ook dichter bij huis spelen dit soort vraagstukken
Recent maakte accountants- en advieskantoor BDO bekend dat acht op de tien gemeenten dit jaar een begrotingstekort verwachten. Tekorten vooral veroorzaakt door de oplopende uitgaven in het sociaal domein, zoals uitkeringen, jeugdzorg en dagbesteding. Gemeenten staan hierdoor voor moeilijke dilemma’s met ingrijpende gevolgen. Zo ziet BDO dat de financiering van voorzieningen voor onze kwetsbaren onder druk komt te staan. Ouderen die maar een dagje minder naar de dagbesteding mogen want dat scheelt weer in de kosten. Terwijl we juist met elkaar hadden afgesproken de eenzaamheid onder ouderen hard aan te pakken.
Groep kwetsbaren steeds diverser
Ook in Haarlemmermeer speelt deze begrotingsproblematiek. Ook bij ons rijzen de kosten op het sociaal domein - en dan met name bij de Jeugdzorg - de pan uit. In eerdere blogs hield ik al een warm pleidooi om meer te investeren in preventie (lees: sociaal werk) om de dure jeugdzorg te ontlasten. Want dat loont echt. Maar deze keer wil ik inzoomen op die kwetsbare medemens. Een doelgroep die, hoe langer de coronacrisis duurt, alleen maar groter en diverser wordt. We merken namelijk dat er ook bij ondernemers, gezinnen, pubers en kinderen (verborgen) leed bestaat.
Ethische dilemma’s
Als er door tekorten bezuinigd wordt op voorzieningen in het sociaal domein, is het dan ethisch verantwoord dat kwetsbare mensen deze rekening betalen? Creëren we zo onbedoeld geen ongelijkheid tussen mensen, wat weer kan leiden tot ongenoegen en spanningen?
Niet bezuinigen op basisvoorzieningen
Voor ons als MeerWaarde is het antwoord klip en klaar. Nee, in tijden van nood is het niet geoorloofd om op basisvoorzieningen te bezuinigen. Want daarmee tasten we - willens en wetens - de kwaliteit van leven aan van juist dié mensen waar de rek er echt uit is. Los van het feit dat het bezuinigingseffect juist averechts zal zijn. Door nu de kosten te drukken, stapelen de problemen onder kwetsbaren zich op en ligt stigmatisering op de loer. Wat uiteindelijk weer zal leiden tot nog meer druk op de zwaardere kostbare zorg en nog grotere budgetoverschrijdingen. We houden daarmee de honger naar zorg in stand en gaan zorg als normaal ervaren. En dat leidt weer tot een hogere zorgvraag.
Goedkoop wordt duurkoop. Dit moeten we als samenleving toch niet willen?
Renata Fideli,
Directeur-Bestuurder MeerWaarde
nieuws 11 februari 2021
