“Juist door hulp te vragen kom je verder”
‘Mijn Surinaamse zus’, zo noemt Nicole Pijper (46) haar één jaar jongere maatje Sardha Sewpal. Begin oktober werden de twee aan elkaar voorgesteld door sociaal makelaar Magne de Kreek van welzijnsorganisatie MeerWaarde. “Door een plotselinge gebeurtenis is het leven van beide dames volledig veranderd. Dan is het fijn als er iemand in de buurt woont die wéét hoe dat voelt en met wie je kunt afspreken.”
Het is februari 2018 en Nicole Pijper woont met haar 15-jarige zoon en twee honden in Nieuw-Vennep. Ze is alleenstaand ouder, werkt fulltime, heeft een groot sociaal netwerk en doet vrijwilligerswerk voor eenzame ouderen. Tot ze met haar zoon in de auto zit en iets voelt knappen in haar hoofd. Een week later wordt ze met spoed geopereerd. De wand van de slagader in haar hersenen is verwijd; een hersenaneurysma. Ze moet leren leven met beperkingen. Daar bovenop wordt ze, wat niet mag, ontslagen en krijgt financiële zorgen. “Na vier maanden bijna 24/7 slapen en huilen, ging ik revalideren bij Heliomare. Daar zag ik anderen die ook zwaar getroffen waren, soms zelfs zwaarder, en dacht: stop met huilen en zet die knop om! Dit is je nieuwe leven en daar moet je je weg in gaan vinden.”
‘Ik wil iemand die mij begrijpt’
Sardha Sewpal herkent veel in Nicoles verhaal. “Ik raakte tot drie keer toe betrokken bij een auto-ongeluk. Na de revalidatieperiode die volgde, hoefde ik van mijn werkgever niet meer terug te komen. ‘We hebben niks meer aan je.’ Dat waren ook de woorden van mijn inmiddels ex-man.” Zonder werk, dakloos, voortdurend in de weer met instanties, bezoeken aan artsen en opkomend voor haar rechten, is er weinig tijd om te werken aan haar herstel. “Ik ben een sociaal en ambitieus type, was altijd druk met mijn gezin, werk en vrienden. Vijf jaar later is veel weggevallen. Ik isoleerde mijzelf en ontwikkelde angsten. Stel dat ik weer een ongeluk kreeg? Contact had ik bijna niet, terwijl ik er juist zo’n behoefte aan had! ‘Ik wil iemand die mij begrijpt’, zei ik tegen mijn ambulant begeleider. Zij kende Magne en bracht ons in contact.”
Doe wat je blij maakt
Nicole vertelt hoe gefrustreerd ze raakte van haar negatieve gedachten. “Mijn oude ‘ik’ was positief. Dat ik sommige dingen niet meer kon, betekende toch niet dat ik ook mijn positiviteit kwijt was?! Ik besloot alleen nog oog te hebben voor wat ik wél kon. Vroeger zat ik altijd in de ren-modus en nam geen tijd voor dingen die ik leuk vond. Nu had ik alle tijd dus ging ik fotograferen, schrijven, knutselen en dansen. Daar werd ik zó blij van!” Doordat ze haar situatie accepteert, maakt Nicole elke dag een sprongetje voorwaarts. Ze komt in contact met MeerWaarde nadat ze gedwongen is haar huis te verkopen en woonruimte zoekt. “Na een afspraak nam ik een paar flyers mee waarin ik las over het maatjesproject. Betaald werk lukt weliswaar niet meer, maar als vrijwilliger kan ik wél van betekenis zijn voor een ander.”
Wat aandacht krijgt, groeit
Sociaal makelaar Magne de Kreek hoort via een collega over Nicole. “Wat zij doet, is aandacht geven aan positieve dingen, waardoor die groeien en groter worden. Intuïtief wist ik dat zij en Sardha een goede match zouden zijn.” Nicole knikt. “Sardha deed de deur open en ik dacht: yes, ze is Surinaams! Ik houd van die cultuur, het eten, het land en hoe feest wordt gevierd.” Sardha lacht en vult aan: “Die klik voelde ik ook! We hebben veel gemeen: beide alleenstaand ouder van een zoon, gek op dansen, sporten en creatief bezig zijn. Nicole loopt alleen net iets op mij voor. Ik zie wat zij al heeft bereikt en dat geeft moed. ‘Je bent er nog niet, maar neem de tijd om te helen en te accepteren wie je nu bent’, zei ze vorige week. Daarmee slaat ze de spijker op z’n kop.”
Dansen voor de spiegel
Sardha merkt hoe de gesprekken met Nicole haar inspireren en motiveren. “Ik houd van dansen, maar deed het niet meer omdat ik de muziek niet verdroeg, te veel geluiden. Nicole stelde voor om het weer te proberen, gewoon tien minuten. Hoe gek het ook voelde, alleen in de kamer, het werkte wel. Ik voelde de energie meteen stromen!” Terwijl ze luistert naar Sardha, twinkelen Nicoles ogen. “Hulp vragen is moeilijk. Niemand wil hulpbehoevend zijn. Toch moet je het doen als je er alleen niet uitkomt. Ik spreek uit ervaring. Twee jaar kon ik niet zonder hulp, daarom weet ik hoe knap het is als je tóch hulp durft te vragen. Vaak wordt gedacht aan een psycholoog of therapeut, maar het kan ook iemand zijn met wie je ervaringen deelt. Ik voel Sardha goed aan, juist door wat ik heb meegemaakt.”
‘Ik ben niet wat mij is overkomen’
Het contact tussen Nicole en Sardha is in korte tijd gaan voelen als vriendschap. Ze hebben zin in het nieuwe jaar. Sardha: “Vroeger wandelde ik veel in de natuur, deed aan fitness en kickboksen. Door het contact met Nicole, die zelf bokst, heb ik weer zin en wil ik proberen samen met haar te gaan sporten. De buitenwereld ziet snel alleen wat mij is overkomen, maar die mensen bepalen niet wie ik ben. Nicole begrijpt dat en precies daarom is ons contact zo fijn.”
25 november 2020
Gesprek en tekst: Leonie Schutter - de Boer
Fotografie: Martine Goulmy
