“Met sommige gezinnen heb ik echt een band opgebouwd”
Voorlezer Paula is inmiddels een paar jaar vrijwilliger bij VoorleesExpress. Wat zijn haar ervaringen?
“Na een wereldreis van 7 jaar op een zeilboot kwam ik in 2015 weer terug in Nederland. Omdat ik graag lees, voorlees en met kinderen omga, kwam ik regelmatig in de bibliotheek. Hier zag ik iets over de VoorleesExpress. Al snel kwam ik in contact met Elly Folkerts, de toenmalige coördinator van de VoorleesExpress. Zij vertelde mij wat de bedoeling was en al snel kwam ik bij verschillende gezinnen.
Meestal gaat het om gezinnen uit het buitenland waarvan de ouders van de kinderen gebrekkig Nederlands spreken. Ik begeleid de vaak nog jonge kinderen op het gebied van spreken, lezen en sociale vaardigheden. En probeer hun ouders er gelijk zo veel mogelijk bij te betrekken.
Als ik bij een gezin kom, bekijk ik eerst op welk gebied ik iets kan betekenen. Soms geeft het kind gelijk zelf aan wat hij/zij wil gaan doen: zelf lezen, voorlezen, naar de bibliotheek, spelletjes doen, knutselen. Soms is het nog even aftasten wat er van elkaar verwacht wordt en wat de bedoeling is, maar na een paar weken zie je dat het kind en de ouders meer vertrouwen krijgen en worden er hele verhalen verteld en wensen uitgesproken. Het is trouwens niet zo dat ik constant met lezen bezig ben. Als een kind graag tekent, of knutselt zal ik daarop inspelen, maar ik zorg er wel voor dat er Nederlands gesproken wordt.
Ik heb inmiddels al diverse gezinnen begeleid en elke ervaring is weer anders. Zo kwam ik bijvoorbeeld bij een gezin uit de Oekraïne met een jongetje van 4 jaar. Toen ik de eerste keer bij hem kwam, verschool hij zich achter de rok van zijn moeder en was heel verlegen. Het jongetje durfde geen Nederlands te spreken. Om zijn vertrouwen te winnen heb ik de eerste paar sessies samen met zijn moeder gedaan: een verhaaltje lezen, filmpje kijken, spelletjes doen, maar praten deed hij nog steeds niet. Na een aantal keer vroeg ik of de moeder naar boven wilde gaan, zodat ik alleen met hem was en dat bleek een goede zet te zijn. Hij ging meer praten, liet mij van alles zien en ik daagde hem uit door hem te laten vertellen en woordspelletjes te doen. Hij wilde absoluut geen fouten maken, maar naarmate hij merkte dat ik hem - ondanks dat hij een zin niet helemaal goed uitsprak – begreep, ging het steeds beter. Ik kreeg toen ook steeds meer in de gaten dat hij blij was mij te zien en dat hij ernaar uitkeek als ik kwam. Aan het eind van de 20 weken was hij teleurgesteld dat ik niet meer zou komen. Ik ben blij dat ik iets voor hem heb kunnen betekenen: hij heeft meer vertrouwen gekregen en is steeds beter Nederlands praten.
Met sommige gezinnen heb ik echt een band opgebouwd en ga ik af en toe nog eens langs om te kijken hoe het gaat.”
De VoorleesExpress Haarlemmermeer wordt uitgevoerd in samenwerking met Bibliotheek Haarlemmermeer
(Publicatie 24 april 2024)
